Φύσα, ρούφα, τράβατόνε .. !

Για πρώτη φορά ο τίτλος δεν είναι κάποιο φτηνό σεξουαλικό υποννοούμενο περί πορνιδίου με ταλέντο "στα χείλη". Και αν σκεφτήκατε κάτι τέτοιο, είστε φαιδροί και φαύλοι! Το μπλογκ πραγματεύεται με την "πιάτσα" γενικότερα και ότι περιλαμβάνει αυτή. Ας τα πάρω από την αρχή..

Πριν 2 εβδομάδες περίπου λοιπόν, ήρθε στην Πακιστανούπολη ο καλός φίλος Μποτόφιλος, ο επονομαζόμενος και "Βόρειος Χύστης" μιας και πιτσιλά στην πόλη που γράφεται με δύο "σίγμα" αλλά προφέρεται με δύο "λλλλάμδα".





Το μυώδες και ογκώδες αυτό μέλος έχει μια αδυναμία. Όταν ήταν μικρός έπεσε στη μαρμίτα με τις μπότες και από τότε βρίσκεται σε ένα αέναο κυνήγι μποτοφερουσών θεραπαίνιδων της ηδονής! Φυσικά αυτό του δημιουργεί πρόβλημα από τα παιδικά του χρόνια.. όταν π.χ. στο μάθημα της γεωγραφίας τον σήκωσε η καθηγήτρια μπροστά στον ευρωπαικό χάρτη, εκείνος αντίκρυσε την Ιταλία με το γνωστό της μποτοσχήμα και του προκάλεσε μια ανεπιθύμητη στύση μπροστά σε όλη την τάξη!

Μιλάμε για τέτοια εμμονή που αν βάλουμε το Μποτόφιλο με τον Γιουσέιν Μπολτ να τρέξουν και έχουμε στο τέλος τις διαδρομής μια μπότα τότε ο "Βόρειος Χύστης" νικά χωρίς καν να δούμε το φώτο-φίνις! Μπορεί να κάνει creampie ("μπουγάτσα" θεσσαλονηστί) σε οτιδήποτε φοράει μπότες.

Ο ΜπολΤόφιλος, λίγο μαύρος από το νέφος της Αθήνας

Κινήσαμε λοιπόν για τη Φωκαίας στο 17Β για τη Σελένα. Μία τσιγγάνα με εξωγήινα βυζιά. Αν και μποτούλες δε φορούσε, ο Μποτόφιλος συμβιβάστηκε και πέρασε. Η ακόρεστη δίψα του για μπότες δεν κόπασε όμως και πέρασε και στο Αχαρνών 106 όπου βρήκε το ιερό του δισκοπότηρο!

Τελειώνοντας από 'κει κινήσαμε για το Μεταξουργείο. Η Ιάσωνος, ένας δρόμος στρωμένος με σύριγγες αντί για ροδοπέταλα, δεν μας συγκινούσε κι έτσι ο Πίτσι με τον "Μπότα" σκέφτηκαν να δοκιμάσουμε ένα νέο είδος ηδονής. Την "ΚΑΠΝΙΚΗ ΗΔΟΝΗ" !

Δε μιλάμε για τίποτα το περιέργο, αλλά για ένα αραβικό μαγαζί επί της Λεωνίδου που προσφέρει αργιλέ με 4 ευρώ και άπειρα ρεφίλς καρβουνακίων! Στην αρχή μυηθήκαμε στον καπνό με άρωμα τσίχλα, αλλά έχουμε μυηθεί επίσης στο πορτοκάλι και στο καρπούζι. Όταν είδα λοιπόν πως λειτουργεί για πρώτη φορά κατάλαβα γιατί τον αποκαλούνε και "βάσανο" τον αργιλέ, η ξενικά ονομαζόμενο "Χούκα, ή "Σίσα".. σαν το ελλεηνιδοκλαμπ. Στην πρώτη ρουφηξιά του Μπότα είδα τις μπουρμπουλήθρες να παίζουν άναρχα μέσα στο νερό όπου φιλτράρεται ο καπνός, για να καταλήξει μέσα από το ντυμένο, με αραβικά σχήματα, σωληνάριο και ύστερα από μια μεγάλη διαδρομή, στο στόμα του.

Επαλέ, επαλέ να 'χαμε έναν αργιλέ

Έβαλα το αντίστοιχο καποτίδιο του αργιλέ και δοκίμασα, μα αρχικά δεν ενθουσιάστηκα. Περισσότερο έπαιζα με τον καπνό που έβγαινε από το στόμα μου και προσπαθούσα να εκπνεύσω όσο μεγαλύτερες ποσότητες μπορούσα για να κάνω εφέ. Λίγα λεπτά αργότερα όμως βίωσα την επίδραση της καπνικής ηδονής! Το σώμα μου "βάρυνε" 10 κιλά και η καρδιά μου έκατσε λίγο στην άκρη να ξαποστάσει. Η ευφορία που κατέκλυσε τις αισθήσεις μου έκαναν την αραβική μουσική ευχάριστη στα αυτιά και ένιωθα πλέον εναρμονισμένος με το περιβάλλον. Έβλεπα τους υπόλοιπους συνκαπνιστές να κοιτάνε τον καπνό μαγεμένοι καθώς έβγαινε από μέσα τους έχοντας ναρκώσει τους μυώνες τους. Αντί να μας φέρνει νερό κάθε 10 λεπτά όπως κάνουν στις καφετέριες, ο ευγενικός κούρδος σερβιτόρος μας άλλαζε τα καρβουνάκια γεμίζοντας με περισσότερο φαί την ταίστρα της καπνικής ηδονής.

Αυτή η αίσθηση διήρκησε για κάμποση ώρα καταλήγοντας τελικά ότι η καπνική ηδονή είναι η πιο οικονομική σε σχέση με την ώρα που την απολαμβάνεις αφού δεν πρόκειται να έρθει ο σερβιτόρος να σου χτυπήσει την πόρτα να τελειώνεις, ούτε θα σου πει ο αργιλές "μη εδώ, μη εκεί" .. Το αστείο είναι ότι ενώ έχουμε περάσει άπειρες φορές μπροστά από εκεί, μόλις πρόσφατα ανακαλύψαμε αυτό το θησαυρό, όπου μέσα του, βυθισμένος στον καναπέ με τα ριχτάρια νιώθεις ..Πασάς στα Γιάννενα!

Ακολουθεί σχετικό τραγούδι του Νταλάρα.. (συγγνώμη για το Νταλάρα)

Το "βάσανο"